خطرات عمده اسلام عزیز: اسلام یک پدیده است و مثل همه پدیده‌ها، خطر آن را تهدید می‌کند و وسیله‌ای برای مقابله لازم دارد. دو خطر عمده، اسلام را تهدید می‌کند که یکی خطر «دشمنان خارجی» و دیگری خطر «اضمحلال داخلی» است.

دشمن خارجی یعنی کسی که بیرون مرزها، با انواع سلاح‌ها، موجودیت یک نظام را هدف قرار می‌دهد. دشمن یا آفتِ بیرونی یعنی از بیرون نظام، نه الزاما از بیرون کشور. اینها خودشان را از نظام، بیگانه می‌دانند و با آن مخالفند.

دشمن و آفتِ دوم، آفتِ اضمحلال درونی است. یعنی در درون نظام؛ که این برای غریبه‌ها نیست، این برای خودی‌هاست. خودی‌ها ممکن است بر اثر خستگی، اشتباه در فهم راه درست و غیره، ناگهان در درون دچار آفت‌زدگی شوند. این، البته خطرش بیشتر از خطر اولی است.

این دو نوع دشمن - آفتِ بیرونی و آفتِ درونی - برای هر نظامی و برای هر پدیده‌ای وجود دارد. اسلام برای مقابله با هر دو آفت، علاج معین کرده و جهاد را گذاشته است. جهاد، مخصوص دشمنان خارجی نیست. «جاهِدِالکُفّارِ وَ المُنافِقین». منافق خودش را در درون نظام قرار می‌دهد. لذا با همه اینها باید جهاد کرد.

ماجرای عاشورا عبارت است از یک حرکت عظیم مجاهدت‌آمیز که در هر دو جبهه حرکت کرده است. البته در ماجرای عاشورا دشمن درونی بیشتر خودنمایی می‌کند.

هدف قیام امام حسین (ع): دو هدف را برای قیام امام مطرح کردند؛ یک، براندازی حکومت فاسد یزید و تشکیل حکومت حقه علوی. این درست هست، ولی نیمه درست، نه همه. دو، شهیدشدن، چون راه دیگری نیست. این خَلط مبحث است. یعنی نتیجه قیام، یا این است، یا آن، ولی هدف نیست. هدف انجام یک واجب هست و آن امر به معروف و نهی از منکر است. حکومت فاسد شده است. یعنی تجدید بنای نظام اسلامی و جامعه اسلامی و یا قیام در مقابل انحرافات بزرگ در جامعه اسلامی. «اِنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الاِصلاحِ فِی اُمَّهِ جَدّی». یعنی قیام به منظور ایجاد و اصلاح در میان امت جدش.

برگرفته از کتاب انسان دویست و پنجاه ساله، امام خامنه‌ای ^{(حفظه‌الله)}

در واکنش به تهدیدات رئیس‌جمهور آمریکا و سران رژیم صهیونیستی علیه امام خامنه‌ای ^{(حفظه‌الله)}، مراجع عالیقدر شیعه دفاع از ولایت را وظیفه شرعی دانستند و این تهدیدها را مصداق محاربه با اسلام اعلام کردند:

آیت‌الله مکارم شیرازی

هر شخص یا رژیمی که برای ضربه به امت اسلامی و حاکمیت آن، رهبری و مرجعیت را تهدید کند یا (لا سمح الله) تعرّضی نماید، حکم محارب دارد و هرگونه همکاری و تقویت آن توسط مسلمانان یا دولت‌های اسلامی حرام است و لازم است عموم مسلمانان در سراسر جهان این دشمنان را از حرف و خطای خود پشیمان نمایند و اگر متحمل مشقت یا خسارتی شوند، اجر مجاهد فی سبیل الله را دارند، ان شاءالله. 8/4/1404

حضرت آیت‌الله نوری همدانی

امروز معظم‌له با کمال قدرت و شجاعت رهبری امت اسلام را عهده‌دار است و شکی نیست حمایت از ایشان واجب و تضعیف ایشان در این شرایط که کل دشمنان اسلام و قرآن و اهل بیت ^{(علیهم السلام)} متحد شده‌اند حرام می‌باشد و هرگونه تعرض و تهدید به ایشان و مرجعیت شیعه از سوی شخص یا دولت حکم محارب را دارد و هر کسی در این جنایت کمک کند، در همین حکم می‌باشد. 8خرداد 1404

حضرت آیت‌الله حائری

در سایه تشدید حملات اخیر آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، تجاوزهای وحشیانه‌ی این رژیم منحوس به خاک مقدّس ایران را به شدت محکوم کرده و اعلام می‌داریم که این تجاوزها، که نقض آشکار قوانین بین‌المللی و الهی است، نه تنها اهانت به کرامت ملت‌های مسلمان که اعلام جنگی علیه ارزش‌های اسلامی و انسانی است.

از سوی دیگر در رابطه با تهدیدات آشکاری که متوجه رهبری جمهوری اسلامی شده، به صراحت اعلام می‌کنیم که هرگونه تعرض به ایشان، تعرض به تمامی امت اسلام است؛ چرا که ایشان نه تنها عهده دار رهبری سیاسی یک دولت، که به لحاظ دینی مرجعیت امت اسلامی را بر عهده داشته و نماد مقاومت و وحدت اسلامی، و راهنمای مسیر جهادی در برابر زورگویی و استکبار جهانی است.

دفتر حضرت آیت‌الله العظمی سید علی‌اکبر حسینی حائری

27ذی‌الحجه 1446 هجری قمری، برابر با 2 تیرماه 1404 هجری شمسی

دفتر آیت‌الله سیستانی نیز در این رابطه موضع قاطعی را اعلام کرده است:

مرجعیت عالی دینی در نجف اشرف بار دیگر ادامه تجاوز نظامی به جمهوری اسلامی ایران و هرگونه تهدید سوءقصد به رهبری عالی دینی و سیاسی این کشور را به‌شدت محکوم می‌کند، و قاطعانه هشدار می‌دهد که هر اقدام مجرمانه‌ای از این‌گونه - افزون بر زیر پا گذاشتن آشکار موازین دینی و اخلاقی و نقض صریح عرف و قوانین بین‌المللی - پیامد‌های بسیار وخیمی برای سراسر منطقه دربر خواهد.

   22ذی‌الحجه 1446 هـ

دفتر آقای سیستانی (مدظله) - نجف اشرف

هفتم تیر 1360 نمایانگر اوج خشم نفاق در ایران اسلامی است. سازمان مجاهدین خلق ایران که از 30 خرداد 1360 نقاب نفاق را از چهره برکشیده و رسما براندازی نظام نوپای درگیر در ده‌ها چالش شکننده، از جمله جنگ تحمیلی را کلید زده بود، قتلهای سیاسی (ترور) سران نظام را با شتاب فراوان در دستور کار شیطانی خود قرار داد. ادعای گزافی نیست اگر هفتم تیر که دفتر حزب جمهوری اسلامی توسط منافقین منفجر و منجر به شهادت تعدادی زیادی از سران قضایی و سیاسی جمهوری اسلامی شد را اوج خشم نفاق بنامیم. در آن روز شکننده؛ آیت‌الله دکتر سید محمد حسینی بهشتی به همراه 72 تن از نمایندگان مجلس شواری اسلامی و مسئولان اجرایی به ملکوت اعلا پرکشیدند و لکه ننگ دیگری بر پیشانی تروریسم و حامیان بین‌المللی آنان نهاده شد. هفتم تیر در واقع، تیر خلاص تروریسم به خویش بود.

روز قبل از هفتم تیر در مسجد ابوذر تهران اتفاقی افتاد که ستون آینده خیمه نظام و ولایت را نشانه رفته بود. حجه‌الاسلام سید علی خامنه‌ای که امام جمعه تهران و نماینده امام خمینی(ره) در شورای عالی دفاع بود توسط گروه منافق‌صفت دیگری که نام فرقان را بر خود نهاده بود مورد سوءقصد قرار گرفت ولی الحمدلله خداوند بر ملت ایران و بلکه جهان اسلام منت نهاد و وجودش را حفظ نمود. با امام خامنه‌ای ^{(حفظه‌الله)}  که وجودش برای ایران و امت اسلامی موهبت الهی است، تجدید بیعت و برای وجود نازنیشن در این موقعیت متلاطم، از درگاه خداوند منان سلامتی و طول عمر باعزت مسئلت می‌نماییم.

مسئله غدیر یک مسئله تاریخی صرف نیست؛ یک نشانه‌ای از جامعیت اسلام است. نبی مکرم که در طول ده سال یک جامعه بدوی آلوده به تعصبات و خرافات را تبدیل کرد به یک جامعه مترقی اسلامی با آن مجاهدت‌های عظیمی که آن بزرگوار انجام داد و اصحاب باوفایش، اگر برای بعد از این ده سال، نبی مکرم فکری نکرده بود، نقشه‌ای در اختیار امت نگذاشته بود، این کار ناتمام بود. رسوبات تعصبات جاهلی به قدری عمیق بود که شاید برای زدودن آنها سالهای بسیار طولانی نیاز بود. ظواهر، خوب بود‌؛ ایمان مردم ایمان خوبی بود؛ البته همه در یک سطح نبودند؛ بعضی در زمان وفات پیامبر اکرم یک سال بود، شش ماه بود، دو سال بود که اسلام آورده بودند؛ آن‌هم هیمنه قدرت نظامی پیغمبر همراه با جاذبه‌های اسلام، اینها را به اسلام کشانده بود؛ همه که جزو آن مسلمانان عمیق دوران اول نبودند.

پاک‌کردن رسوبات جاهلی از اعماق این جامعه و مستقیم نگه‌داشتن خط هدایت اسلامی، این به یک تدبیری برای بعد از ده سال زمان پیغمبر نیاز داشت. اگر این تدبیر انجام نمی‌شد، کار ناتمام بود. این‌که در آیه مبارکه سوره مائده می‌فرماید: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی»، این تصریح به همین معناست که این نعمت - نعمت اسلام، نعمت هدایت، نعمت نشان‌دادن صراط مستقیم به جامعه بشریت - این نعمت آن وقتی تمام می‌شد و کامل می‌شد که نقشه راه برای بعد از پیغمبر هم معین باشد؛ این یک امر طبیعی است. این کار را پیغمبر در غدیر انجام دادند، امیرالمومنین را که از لحاظ شخصیت - چه شخصیت ایمانی، چه شخصیت اخلاقی، چه شخصیت انقلابی و نظامی، چه شخصیت رفتاری با قشرهای مختلف افراد - یک فرد ممتاز و منحصر به فردی بود، این چنین انسانی را منصوب کردند و مردم را موظف کردند به تبعیت از او. این هم فکر پیغمبر نبود، این هدایت الهی بود، دستور الهی بود، نصب الهی بود؛ مثل بقیه سخنان و هدایت‌های نبی مکرم که همه الهام الهی بود. این دستور صریح پروردگار بود به پیغمبر اکرم، پیغمبر اکرم هم این دستور را عمل کردند.

مسئله غدیر این است؛ یعنی نشان‌دهنده جامعیت اسلام و نگاه به آینده و آن چیزی که در هدایت و زعامت امت اسلامی شرط است. آن چیست؟ همان چیزهایی که شخصیت امیرالمومنین، مظهر آنهاست؛ یعنی تقوا، تدین، پایبندی مطلقه به دین، ملاحظه غیر خدا و غیر راه حق را نکردن، بی‌پروا در راه خدا حرکت کردن، برخورداری از علم، از عقل و تدبیر، از قدرت عزم و اراده؛ اینها خصوصیاتی است که مشخص کردند، این یک عمل واقعی و در عید حال نمادین است. امیرالمومنین را نصب کردند با همین خصوصیات، در عید حال نماد زعامت امت اسلامی در طول عمر اسلام - هر چه که بشود - همین عمل هست؛ یعنی نماد زعامت و رهبری اسلامی در طول زمان همین است، همان چیزی که در انتخاب امیرالمومنین، انتخاب الهی امیرالمومنین، تحقق پیدا کرد. غدیر یک چنین حقیقتی است.

برگرفته از «انسان 250 ساله»، حلقه دوم، امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی)

معتصم (خیلفه عباسی) وقتی امام جواد (ع) را از مدینه به بغداد آورد، از وجود فرزند شش‌ساله‌اش هادی (ع) باخبر شد و لذا فرستاد تا کسی که دشمن اهل بیت (ع) هست را پیدا کند تا این بچه را دشمن خاندان خود و مناسب با دستگاه خلافت تربیت کند. آن شخص به مدینه رفت و الجنیدی که از مخالف‌ترین و دشمن‌ترین علمای مدینه با اهل بیت (ع) بود را پیدا و مامور مربی و مودِبِ آن حضرت کرد تا به دلخواه معتصم تربیت نماید. بعد از چند وقت یکی از بستگان دستگاه خلافت از الجنیدی درباره بچه‌ای که به دستش سپرده بودند سؤال کرد. الجنیدی گفت: بچه؟! این بچه است؟! من یک مسئله از ادب برای او بیان می‌کنم، او باب‌‌هایی از ادب را برای من بیان می‌کند که من استفاده می‌کنم! اینها کجا درس خوانده‌اند؟! گاهی به او وقتی می‌خواهد وارد حجره شود می‌گویم یک سوره از قرآن بخوان بعد وارد شو، می‌پرسد چه سوره‌ای بخوانم؟ من به او گفتم سوره بزرگی مثل سوره آل عمران را بخوان. او خوانده و جاهای مشکلش را هم برای من معنا کرده است. اینها عالمند، حافظ قرآن و عالم به تأویل و تفسیر قرآنند؛ بچه؟! ارتباط این کودک ـ که علی‌الظاهر کودک است، اما ولی الله است، «و آتیناه الحکم سبیا»  ـ با این استاد مدتی ادامه پیدا کرد و استاد شد یکی از شیعیان مخلص اهل بیت.شد غلامی که آب آب جو آردآب جوی آمد و غلام بِبُردبرگرفته از «انسان 250 ساله»، حلقه دوم، امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) 

 طلوع خورشید، ظلمت شب را می‌درد و پرده تاریکی را کنار می‌زند؛ رهروان، بی‌نیاز از چراغی که کورسویی را بتاباند تا راه بیابند؛ بی‌جامگان و کم‌پوشیدگان در گرماگرم تابش خورشید، ایمن از سرمای جانسوزند؛ ناپاک‌شدگان از تقارن با نجاسات، طهارت می‌یابند و مأیوس‌شدگان از زندگی، حیات دوباره می‌یابند و به جای پرستش ستاره خورشید، ستایش آفریدگار روشنایی و گرما می‌نمایند و سر بر خاک بندگی می‌سایند و بابت این همه نعمت شکر به‌جای می‌آورند.    

ما نیز او که پرده ظلمت را درید و چراغ رهیاب هدایت را به ارمغانمان آورد و در سرمای تاریکخانه نمناک، گرمایمان بخشید و نجاسات را از ما زدود و در منتهی‌الیه یاس و نومیدی، نوید حیات دوباره به ما بخشید، آفتابش ‌نامیدیم و سجده شکر به جای آوردیم و آفریدگار او و خویش را ستودیم.  

آفتاب ما، سید روح‌الله موسوی خمینی بود که خداوند نور هدایتش را در سال 1342 بر ملت ایران تاباند. آری؛ او بود که به اذن و حمایت الهی در بهمن سال 1357 پرده جهل و ظلمت را در ایران درید و روشنایی و آگاهی و گرما و حیات دوباره را برایمان به ارمغان آورد. دیری نپایید که امامت حسینی‌وار آن ابرمرد تاریخ ایران و اسلام، دریدن پرده تاریک ستم و استکبار را در جهان به سایر مسلمانان، بلکه مستضعفان جهان نوید داد که امروز هیبت پوشالی مستکبرانه استکبار فروریخته و خواب شب و آرامش روز را از آنان ربوده است.

روح الله در چهاردهم خرداد سال 1368 وقتی 86 سال داشت «با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد» دار فانی را وداع گفت و به ملکوت اعلی پیوست و ما و ستمدیدگان عالم در «سوگ آفتاب» زانوی غم بغل کردیم و مرثیه عزا سر دادیم.

در قاموس آفریدگار مهربان نیست که بندگانش را بی‌یاور رهاسازد. ساعاتی از پیوستن روح خدا به خدا نگذشته بود که سیدی دیگر از تبار حسین علیه‌السلام به نیابت از حجتش که از پس پرده غیبت امور عالم را به اذن‌الله مدیریت می‌نماید، سکان کشتی انقلاب را دریای متلاطم عصر در دست گرفت. بر این نعمت عظمی نیز سجده شکر نهاده و آفریدگار را سپاس فراوان می‌نماییم.

در سی و ششمین سال رحلت معمار کبیر انقلاب اسلامی ^(ره)، درود بی‌پایان الهی را به روح پرفتوحش هدیه می‌کنیم و با نایب برحق صاحب عصر و زمان، امام خامنه‌ای ^{(حفظه‌الله)} دست بیعت می‌فشاریم.

امام باقر (علیه‌السّلام) بنابر نقلی در سوم ماه صفر و به نقلی اوّل ماه رجب سال 57 هجری از دختر امام حسن مجتبی(علیه‌السّلام) چشم به جهان گشود. بنابراین ایشان نواد? امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام) است و در حادث? کربلا 4 ساله بود و از اسرای آل‌الله به شمار می‌آید.

آن حضرت در سال 94 یا 95 در سن حدوداً 36 سالگی و در دوران قدرت مجدّد بنی‌امیّه به امامت رسید و امامت ایشان از خلافت ولید بن عبدالملک آغاز و تا زمان هشام بن عبدالملک یعنی 19 سال ادامه پیدا کرد.

عصری که امام باقر (علیه‌السّلام) در آن زندگی می‌کرد و امامت را بر عهده داشت به سبب گسترش قلمرو مسلمانان و برخورد با ادیان و مذاهب و تفکّرات گوناگون و اقوام و تمدّن‌های مختلف بسیار خاص است.

ضعف خلفا در توجّه به مسائل علمی و دینی سبب ایجاد فضایی در مدینه و برخی شهرها شده بود که فقهایی پدید بیایند و به مسائل گوناگون فقه و حدیث بپردازند. آزادی فقها در مدینه و آزادی امام باقر (علیه‌السلام) سبب شد تا آن حضرت به تربیت شاگردان متعدد بپردازد که تعداد 480 نفر آن‌ها احصاء شده است.

آنچه باعث خشم خلیف? جبّار اموی نسبت به امام باقر (علیه‎‌السلام) شد یکی تیراندازی موفق امام در حضور هشام بن عبدالملک و دیگری معرّفی امام و انعکاس علم فراوان آن حضرت در مرکز حکومت بنی‌امیّه است. لذا هشام پس از  این ماجراها در سال 114 هجری اقدام به ترور زیستی (بیولوژیک) امام نمود و آن حضرت را به شهادت رساند. قبر شریف آن حضرت در قبرستان بقیع در مدینه و در کنار قبور امام حسن مجتبی، امام سجاد و امام صادق علیهم‌السلام قرار دارد.

سالروز شهادت امام باقر(ع) و سالگرد رحلت امام خمینی(ره) تسلیت باد

دستاوردهای مأمون از ولایتعهدی امام رضا (ع)

الف - مقاصد مأمون از دعوت امام رضا ^(ع) به ایران

اول – تبدیل صحنه مبارزات حاد انقلابی شیعیان به عرصه آرام و بی‌خطر از طریق کشاندن حضرت از مبارزه انقلابی به سیاست،

دوم – تخطئه مدعای شیعیان مبنی بر غاصبانه‌بودن خلافت‌های اموی و عباسی و مشروعیت‌دادن به این خلافت‌ها،

سوم – در کنترل خود گرفتن امام که کانون معارضه و مبارزه بود و نیز همه سران و گردنکشان و سلحشوران علوی،

چهارم – در محاصره قراردادن امام که یک عنصر مردمی و قبله امیدها بود تا به‌مرور مردمی‌بودن حضرت زدوده شود،

پنجم – کسب وجهه  و حیثیت معنوی برای خود با برگزیدن فرزند پیامبر اعظم ^(ص) به‌عنوان ولیعهد،

ششم – استفاده از و جود مبارک امام رضا ^(ع) به‌عنوان توجیه‌گر دستگاه خلافت خویش.

در نتیجه؛

امام رضا ^(ع) علی‌رغم پختگی و عمق بی‌نظیر و زیرکی شیطنت‌آمیز مأمون، تدبیر پخته و همه‌جانبه او را به حرکتی بی‌اثر و بازیچه‌ای کودکانه بدل کرد. مأمون در این راه نه‌تنها طَرفی بر نبست، بلکه سیاست او به سیاستی بر ضد او بدل شد، به‌طوری که بعد از گذشت مدتی کوتاه ناگزیر شد همه تدابیر گذشته خود را کَاَن لَم‌یَکُن شمرد و همان سیاست گذشتگانش یعنی قتل را در پیش گرفت.

ب - سیاست‌ها و تدابیر امام (ع) در این حادثه:

1.     پرکردن فضای مدینه از کراهت و نارضایتی خود نسبت به این دعوت و اثبات سفر مرگ‌بودن این سفر،

2.     اثبات اجباری‌بودن منصب ولایتعهدی با استنکاف از پذیرش آن،

3.     مشروط‌کردن پذیرش ولایتعهدی پس از تهدیدشدن به قتل توسط مأمون، به عدم دخالت در هیچ یک از شئون حکومت و جنگ و صلح و عزل و نصب،

4.     برملاکردن داعیه امامت شیعی در سطح عظیم اسلام و دریدن پرده غلیظ تقیه و رساندن پیام تشیع به گوش همه مسلمانان،

5.     استفاده از هر فرصتی برای قراردادن خود در معرض ارتباط با مردم در مقابل سیاست قطع رابطه معنوی و عاطفی میان امام (ع) و مردم،

6.     موجبات دلگرمی سرجنبانان تشیع و حمایت آنان که بیشترین دوران عمر خود را با دشواری و سختی گذرانده بودند شد و با حمایت امام، حتی مورد احترام و تجلیل کارگزاران حکومت در شهرهای مختلف نیز قرار گرفتند.

در نتیجه مأمون که به اهداف خود دست نیافته بود، بنا بر روایات، یک یا دو بار توطئه قتل امام به وسیله نوکران خود را ریخت و یک بار هم حضرت را در سرخس به زندان افکند، درمانده‌تر و خشمگین‌تر شد و به دست خود و بدون هیچگونه واسطه‌ای امام (ع) را مسموم کرد و به شهادت رساند.

منبع

امام خامنه‌ای ^{(مدظله‌العالی)}، انسان 250ساله، حلقه دوم؛ نگاهی یکپارچه به سیره و روش مبارزاتی ائمه (ع)، انتشارات مؤسسه ایمان جهادی، چاپ اول/تیر 1390

میلاد باسعادت حضرت علی بن موسی الرضا (ع) و دهه کرامت مبارک باد

جعفر بن محمد(ع) امام ششم شیعیان و رئیس مذهب جعفری می‌باشد که نقل است بیش از 4 هزار شاگرد در مکتبش به فراگیری علوم مشغول بوده‌اند. آن امام هُمام سرچشمه علوم بود و جهان عصر ایشان و بعد از آن از پرتوهای انسان‌ساز وجود مبارکش بهره‌مند بوده و خواهد بود. در سال‌گشت شهادت امام جعفر صادق(ع) شش تشعشع از تشعشات انوار نورانی آن حضرت تبرکاً برشمرده می‌شود:

1 - نیکی به همسایه

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ حُسْنُ الْجِوَارِ یَزِیدُ فِی الرِّزْق‏(نقل از وسائل الشیعة)

امام صادق(ع) فرمود: همسایه‌داری نیک، روزی را می‌افزاید.

قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ (ع) مَنْ رُزِقَ مِنْ أَرْبَعَةِ خِصَالٍ وَاحِداً دَخَلَ الْجَنَّةَ بِرِّ الْوَالِدَیْنِ أَوْ صِلَةِ الرَّحِمِ أَوْ حُسْنِ الْجِوَارِ أَوْ حُسْنِ الْخُلُق‏(نقل از جامع الأخبار)

آن حضرت هم‌چنین فرمود: به هر کس یکی از چهار خصلت روزی شود وارد بهشت می‌گردد: نیکی به پدر و مادر، صله رحم، همسایه‌داری نیکو و خوش‌اخلاقی.

2 - حسن خلق

قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) مَا یَقْدَمُ الْمُؤْمِنُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَمَلٍ بَعْدَ الْفَرَائِضِ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنْ أَنْ یَسَعَ النَّاسَ بِخُلُقِه‏(نقل از الکافی)

امام صادق(ع): مؤمن، پس از واجبات، عملی محبوب‌تر از خوشررفتاری با مردم، بر خدا عرضه نکرده است.

3 – خوش‌خویى‏

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ یَعْمُرَانِ الدِّیَارَ وَ یَزِیدَانِ فِی الْأَعْمَار(نقل از الکافی)

امام صادق(ع): نیکی و خوش‌خویی سرزمین را اباد می‌کنند و بر عمر آدمی می‌افزایند.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) حُسْنُ الْخُلُقِ مَجْلَبَةٌ لِلْمَوَدَّةِ(نقل از الکافی)

آن حضرت فرمود: خوش‌ررویی عامل جلب دوستی است.

4 - چشم پوشی از خطا از وظایف حاکمان

ثَلَاثَةٌ تَجِبُ عَلَى السُّلْطَانِ لِلْخَاصَّةِ وَ الْعَامَّةِ- مُکَافَاةُ الْمُحْسِنِ بِالْإِحْسَانِ لِیَزْدَادُوا رَغْبَةً فِیهِ- وَ تَغَمُّدُ ذُنُوبِ الْمُسِی‏ءِ لِیَتُوبَ وَ یَرْجِعَ عَنْ غَیِّهِ «3»- وَ تَأَلُّفُهُمْ جَمِیعاً بِالْإِحْسَانِ وَ الْإِنْصَاف‏(بحار الأنوار)

امام صادق(ع) فرمود: بر حاکمان لازم است سه چیز را درباره خاص و عام رعایت کنند:

اول) دادن پاداش نیکو به نیکوکاران تا به کارهای خیر تشویق شوند.

دوم) چشم‌پوشی از گناهان خطاکاران تا توبه کنند و از راه خطا باز گردند.

سوم) تألیف قلوب همه اقشار مردم با احسان و انصاف.

5 - خشنودى شیطان از تفرقه و خشم شیطان از وحدت

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَا یَزَالُ إِبْلِیسُ فَرِحاً مَا اهْتَجَرَ الْمُسْلِمَان‏ فَإِذَا الْتَقَیَا اصْطَکَّتْ رُکْبَتَاهُ وَ تَخَلَّعَتْ أَوْصَالُهُ- وَ نَادَى یَا وَیْلَهُ مَا لَقِیَ مِنَ الثُّبُور(بحار الأنوار)

امام صادق(ع) فرمود: هرگاه دو مسلمان از یکدیگر جداشوند  ]قهر باشند[ شیطان پیوسته شادمان است و چون آن دو آشتی کردند، زانوان شیطان به لرزش می‌افتند و بندهایش از هم جدا می‌شوند و فریاد برمی‌آورد: وای بر من از هلاکتی که بدان گرفتار شدم.

6 - نفى ذلت‏پذیرى

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أَمْرَهُ کُلَّهُ وَ لَمْ یُفَوِّضْ إِلَیْهِ أَنْ یَکُونَ ذَلِیلًا أَ مَا تَسْمَعُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ- وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ‏(بحار الأنوار)

امام صادق(ع) فرمود: خدا همه کارهای مؤمن را به خود او واگذاشت؛ ولی به او اجازه ذلت و خواری نداد.

فَالْمُؤْمِنُ یَکُونُ عَزِیزاً وَ لَا یَکُونُ ذَلِیلًا وَ قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ أَعَزُّ مِنَ الْجَبَلِ یُسْتَقَلُّ مِنْهُ بِالْمَعَاوِلِ وَ الْمُؤْمِنُ لَا یُسْتَقَلُّ مِنْ دِینِه‏(بحار الأنوار)

آن حضرت فرمود: پس مؤمن عزیز است و ذلیل نیست. مؤمن از کوه نفوذناپذیرتر است، زیرا از کوه با ضربه‌های کلنک کاسته می‌شود؛ اما با هیچ ابزاری نمی‌توان از ایمان مؤمن کاست.

25 شوال مصادف با 4 اردیبهشت سال‌گشت شهادت امام جعفر صادق(ع) بر جامعه مسلمانان تسلیت باد

منبع:

جوادی آملی عبدالله، مفاتیح الحیاه، مرکز نشر اسرائ، چاپ یازدهم بهار 1391

جمهوری اسلامی ایران در زمانی در منطقه راهبردی غرب آسیا متولد شد که از طرفی آمریکا به عنوان ابرقدرت غرب و نماینده سرمایه‌داری در تمامی سطوح عالی اطلاعاتی، نظامی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور ایران حضور رسمی داشت، و از طرف دیگر شوروی به عنوان ابرقدرت شرق به بهانه مقابله با نفوذ سرمایه‌داری در ایران، در امور حساس از جمله ارتش، نفوذ اطلاعاتی داشت. آمریکا ژاندارم خود در منطقه راهبردی خلیج فارس را از دست داده بود و بیخ گوش خاستگاه اصلی کمونیسم، انقلابی با ماهیت اسلامی پیروز شده بود که یکی از شعارهای راهبردی مردم آن؛ نه شرقی، نه غربی و ماحصل آن جمهوری اسلامی بود.

آنچه از دست سرمایه‌داری به سردمداری آمریکا و ایادی منطقه‌ای آن و نیز از دست کمونیسم به سرکردگی شوروی بر می‌آمد برای خفه‌کردن انقلاب اسلامی در نطفه انجام دادند ولی به یاری خداوند، جمهوری اسلامی در دوازدهم فروردین 1358 جایگزین حکومت دست‌نشانده ظالم و خودکامه شاهنشاهی شد. با فروپاشی شوروی آمریکا هرآنچه در چنته داشت رو کرد تا نظام نوپای اسلامی را براندازد ولی امروز شاهد چهل و ششمین سال تولد آن هستیم و ان‌شاءالله شاهد فروپاشی آمریکا و صهیونیسم نیز خواهیم بود.

خداوندا! جمهوری اسلامی را مستدام بدار و شر دشمنان آن به خصوص آمریکای جنایتکار و صهیونیسم بین‌الملل را به خودشان برگردان. آمین