به نام "پیونددهنده دل‌ها"

کاغذ و قلم برداشتم تا در باره یک "واقعه آسمانی" که در زمین به وقوع پیوسته است یادداشتی بنگارم ، واقعه‌ای که دو انسان کامل موضوع آن بوده‌اند ؛ یکی را تاریخ با ده‌ها خصیصه و ویژگی می‌شناسد از جمله :

1 – صدیق و فاروق ؛

2 – سبقت الی‌الایمان ؛

3 – شجاع و مجاهد ؛

4 – سخی و زاهد ؛

5 – دارای شرافت نسبی ؛

6 – شدیدالسیاسه ؛

7 – سرچشمه ریشه و پایه علم فقه که هر فقیهی جیره‌خوار او بوده است ؛

8 - ... ؛

و آن دیگری نیز با خصایص و ویژگی‌های بسیار از جمله :

1 – اگر او نبود ، پدرش خلق نمی‌شد ؛

2 – مادرِ پدر بود ؛

3 – کوثرِ پدر بود ؛

4 – شوهرش دروازه شهر علم بود ؛

و ... ؛

و بالاخره به مطلبی از نویسنده مشهور مسیحی رسیدم که گفته است : "من تاکنون شش جلد کتاب در این‌باره]زوج[ نوشته‌ام و با این حال احساس می‌کنم که به حقیقتِ آن حضرت دست نیافته ‌و نتوانسته‌ام هر آنچه را که می‌خواهم در مورد آن حضرت بگویم و جمع کنم، پس این‌که بخواهم آن‌ها را در این‌جا با دو یا سه جمله بیان کنم کاری دشوار است."

این بود که قلم برنهادم و از خود شرم کردم که ... ؟!

یکم مرداد مصادف با اول ذی الحجه، سالروز ازدواج آسمانی فرشته الهی که برای مادری پدرش که پدر او را "پاره تن" خویش نامید با "اول مؤمن" و "وزیر بهانه خلقت عالم" ،بر زمینیان و آسمانیان مبارک باد. 

جعفر بن محمد(ع) امام ششم شیعیان و رئیس مذهب جعفری می‌باشد که نقل است بیش از 4 هزار شاگرد در مکتبش به فراگیری علوم مشغول بوده‌اند. آن امام هُمام سرچشمه علوم بود و جهان عصر ایشان و بعد از آن از پرتوهای انسان‌ساز وجود مبارکش بهره‌مند بوده و خواهد بود. در سال‌گشت شهادت امام جعفر صادق(ع) شش تشعشع از تشعشات انوار نورانی آن حضرت تبرکاً برشمرده می‌شود:

1 - نیکی به همسایه

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ حُسْنُ الْجِوَارِ یَزِیدُ فِی الرِّزْق‏(نقل از وسائل الشیعة) 

امام صادق(ع) فرمود: همسایه‌داری نیک، روزی را می‌افزاید.

قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ (ع) مَنْ رُزِقَ مِنْ أَرْبَعَةِ خِصَالٍ وَاحِداً دَخَلَ الْجَنَّةَ بِرِّ الْوَالِدَیْنِ أَوْ صِلَةِ الرَّحِمِ أَوْ حُسْنِ الْجِوَارِ أَوْ حُسْنِ الْخُلُق‏(نقل از جامع الأخبار)

آن حضرت هم‌چنین فرمود: به هر کس یکی از چهار خصلت روزی شود وارد بهشت می‌گردد: نیکی به پدر و مادر، صله رحم، همسایه‌داری نیکو و خوش‌اخلاقی.

2 - حسن خلق

قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) مَا یَقْدَمُ الْمُؤْمِنُ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِعَمَلٍ بَعْدَ الْفَرَائِضِ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنْ أَنْ یَسَعَ النَّاسَ بِخُلُقِه‏(نقل از الکافی)

امام صادق(ع): مؤمن، پس از واجبات، عملی محبوب‌تر از خوشررفتاری با مردم، بر خدا عرضه نکرده است.

3 – خوش‌خویى‏

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ یَعْمُرَانِ الدِّیَارَ وَ یَزِیدَانِ فِی الْأَعْمَار(نقل از الکافی)

امام صادق(ع): نیکی و خوش‌خویی سرزمین را اباد می‌کنند و بر عمر آدمی می‌افزایند.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) حُسْنُ الْخُلُقِ مَجْلَبَةٌ لِلْمَوَدَّةِ(نقل از الکافی)

آن حضرت فرمود: خوش‌ررویی عامل جلب دوستی است.

4 - چشم پوشی از خطا از وظایف حاکمان

ثَلَاثَةٌ تَجِبُ عَلَى السُّلْطَانِ لِلْخَاصَّةِ وَ الْعَامَّةِ- مُکَافَاةُ الْمُحْسِنِ بِالْإِحْسَانِ لِیَزْدَادُوا رَغْبَةً فِیهِ- وَ تَغَمُّدُ ذُنُوبِ الْمُسِی‏ءِ لِیَتُوبَ وَ یَرْجِعَ عَنْ غَیِّهِ «3»- وَ تَأَلُّفُهُمْ جَمِیعاً بِالْإِحْسَانِ وَ الْإِنْصَاف‏(بحار الأنوار)

امام صادق(ع) فرمود: بر حاکمان لازم است سه چیز را درباره خاص و عام رعایت کنند:

اول) دادن پاداش نیکو به نیکوکاران تا به کارهای خیر تشویق شوند.

دوم) چشم‌پوشی از گناهان خطاکاران تا توبه کنند و از راه خطا باز گردند.

سوم) تألیف قلوب همه اقشار مردم با احسان و انصاف.

5 - خشنودى شیطان از تفرقه و خشم شیطان از وحدت

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَا یَزَالُ إِبْلِیسُ فَرِحاً مَا اهْتَجَرَ الْمُسْلِمَان‏ فَإِذَا الْتَقَیَا اصْطَکَّتْ رُکْبَتَاهُ وَ تَخَلَّعَتْ أَوْصَالُهُ- وَ نَادَى یَا وَیْلَهُ مَا لَقِیَ مِنَ الثُّبُور(بحار الأنوار)

امام صادق(ع) فرمود: هرگاه دو مسلمان از یکدیگر جداشوند]قهر باشند[ شیطان پیوسته شادمان است و چون آن دو آشتی کردند، زانوان شیطان به لرزش می‌افتند و بندهایش از هم جدا می‌شوند و فریاد برمی‌آورد: وای بر من از هلاکتی که بدان گرفتار شدم.

6 - نفى ذلت‏پذیرى

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ اللَّهَ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أَمْرَهُ کُلَّهُ وَ لَمْ یُفَوِّضْ إِلَیْهِ أَنْ یَکُونَ ذَلِیلًا أَ مَا تَسْمَعُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ- وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِینَ‏(بحار الأنوار)

امام صادق(ع) فرمود: خدا همه کارهای مؤمن را به خود او واگذاشت؛ ولی به او اجازه ذلت و خواری نداد.

فَالْمُؤْمِنُ یَکُونُ عَزِیزاً وَ لَا یَکُونُ ذَلِیلًا وَ قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ أَعَزُّ مِنَ الْجَبَلِ یُسْتَقَلُّ مِنْهُ بِالْمَعَاوِلِ وَ الْمُؤْمِنُ لَا یُسْتَقَلُّ مِنْ دِینِه‏(بحار الأنوار)

آن حضرت فرمود: پس مؤمن عزیز است و ذلیل نیست. مؤمن از کوه نفوذناپذیرتر است، زیرا از کوه با ضربه‌های کلنک کاسته می‌شود؛ اما با هیچ ابزاری نمی‌توان از ایمان مؤمن کاست.

25 شوال سال‌گشت شهادت امام جعفر صادق(ع) بر جامعه مسلمانان تسلیت باد

منبع:

جوادی آملی عبدالله، مفاتیح الحیاه، مرکز نشر اسرائ، چاپ یازدهم بهار 1391

سخن گفتن از اقیانوس بى‏کرانه معارف و کمالات حقیقت جاودانه تاریخ، حضرت علىّ علیه‌السّلام و ترسیم و تبیین ابعاد وجودى چنین شخصیت بى‏نظیرى تنها از عهده خالق هستى و ذوات مقدّس معصومان علیهم السلام برمى‏آید و بس.

1. نورش قبل از خلقت آدم ابوالبشر خلق شده بود[1]؛

2. تنها برای او دیوار کعبه شکافته شد و تنها او در خانه خدا به دنیا آمد؛

3. نامش را در ،آسمانها ، علی(ع) نهاده بودند[2]؛

4. نزد پیامبر خدا(ص) تربیت شد[3]؛

5. اول مسلمان بود[4]؛

6. در سال سوم هجرت، تنها او بود که به ندای پیامبر(ص) برای یاری‌اش لبیک گفت؛

7. چون هارون بود برای رسول‌الله(ص)[5]؛

8. از آل عبا بود[6]؛

9. در مباهله فقط او بود که غیر از فرزندان پیامبر(ص) در مباهله شرکت داشت؛

10. درِ شهر علم بود[7]؛

11. او با حق و حق با او بود[8]؛

12. امیرالمؤمنین بود[9]؛

13. صدیق و فاروق بود[10]؛

14. آقای زاهدان روزگار بود[11]؛

15. شدیدالسیاسه بود؛

16. همای رحمت و آیت خدا بود[12]؛

17. شرافت نسبی داشت[13]؛

18. خیبرشکن بود[14]؛

19. سرچشمه علم فقه بود[15]؛

20. از مردان بزرگ تاریخ انسانیت است که مفهوم و نظریه عدالت هستی و جهان را پایه‌ریزی کرد[16]؛

21. تنها او بود که در لیل المبیت(شب هجرت پیامبر(ص) در بستر آن حضرت خوابید؛ 

22. وصی پیامبر(ص) بود[17]؛

23. قَسِیمُ الْجَنَّةِ وَ النَّار[18]؛

24. اولین شهید محراب بود؛

25. اول امام بود و تنها از پشت او یازده ستاره آسمان امامت و ولایت به وجود آمدند؛

        ____________________

منابع

1 - نرم‌افزار درج مهر، سازمان میراث فرهنگی(سابق) کشور

2 - نرم‌افزار گنجینه روایات، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی

3 - طبیبیان حسین، امام علی از دیدگاه ابن ابی‌الحدید، انتشارات کعبه دل، چاپ دوم/1390

پانوشت 

روایت شده است که عمرو بن عاص به معاویه گفت: حسن بن على مردى‏ است با حیا و هنگامى که بر فراز منبر برود و مردم با تندى به او نگاه کنند، خجل گردیده و کلامش را قطع میکند. پس اجازه بده او به منبر برود. معاویه، خطاب به امام حسن- علیه السّلام- گفت: اى ابا محمّد! برو منبر و ما را موعظه کن.

حضرت، منبر رفت و حمد و ثناى خداى را به جا آورد و بر جدّش درود فرستاد و سپس فرمود: اى مردم! هر کس مرا شناخته که شناخته و هر کس مرا نمیشناسد پس بداند که من حسن فرزند على، فرزند بانوى زنان عالم فاطمه دختر رسول خدا، فرزند رسول خدا، فرزند نبى خدا، فرزند سراج منیر، فرزند بشیر نذیر، فرزند رحمة للعالمین، فرزند کسى که بر جنّ و انس بر انگیخته شده، فرزند بهترین مردمان بعد از رسول خدا، فرزند صاحب فضائل، فرزند صاحب معجزات و دلایل، فرزند امیر مؤمنان هستم. و من کسى هستم که از حقّم باز داشته شده‏‌ام. من و برادرم، دو آقاى جوانان اهل بهشت هستیم و من زاده رکن و مقامم و من زاده مکّه و منى، مشعر و عرفاتم.

معاویه، خشمگین شد و گفت: این مطالب را رها کن و در توصیف خرما سخن بگو! حضرت فرمود: باد آن را بارور میکند و گرما میرساندش و سرماى شب، آن را مرغوب میکند. سپس به کلام سابقش برگشته و فرمود: من زاده شفیع و مطاعم، من فرزند کسى هستم که ملائکه در کنار او جنگ کرده‏‌اند. من پسر کسى هستم که قریش در مقابل او سر فرود آوردند. و من پسر امام مردم و زاده رسول خدا- صلّى اللَّه علیه و آله- هستم.

در این هنگام، معاویه از آشوب مردم ترسید و گفت: اى ابا محمّد! بس است! از منبر پایین بیا، آنچه بیان کردى براى ما کافى است.

آن گاه حضرت از منبر پایین آمد. معاویه گفت: گمان کردم مى‏خواهى خلیفه شوى، تو را چه به خلافت!!! امام فرمود: خلیفه، کسى است که عمل به کتاب خدا و سنّت پیامبرش نماید،

نه کسى که ظلم کند و تعطیل سنّت پیامبر نماید و دنیا را پدر و مادر خویش گیرد.(جلوه‏هاى اعجاز معصومین علیهم السلام، ص: 188 و 189)

پانزدهم رمضان سالروز میلاد مام حسن(ع) مبارک باد

بانوی ثروتمند مکه به پیشنهاد ابوطالب، غلامش "میسره" و همه مال‌التجاره را در اختیار "محمد امین" قرار داد تا به تجارت بپردازد. کاروان بازگشت و میسره از جلوه‌های سفر با محمد امین برای خدیجه گفت. ابوطالب بانوی ثروتمند مکه را برای بردرزاده‌اش خواستگاری کرد و خطبه عقدشان را جاری ساخت. از آن پس خدیجه انیس مونس "محمد امین" گردید و چون محمد به رسالت خدا برگزیده شد، ساعاتی بعد اولین ایمان‌آورنده به دینش شد و همه داشته‌هایش را در آن راه بخشید.

خدیجه مادر امت و "ام‌المؤمنین" بود و رسول‌الله(ص) در حیات آن فداکار، همسر دیگری برنگزید و چون درگذشت، ملول و محزون شد و بسیار یاد او می‌کرد. وصف ام‌المؤمنین خدیجه(س) در این مقال نگنجد، لاجرم به اشارتی بسنده می‌شود و ... .

1.       اول مسلمان

روایت است که پیغمبر(ص) روز دوشنبه مبعوث گردید و خدیجه در همان روز مسلمان شد و على (ع) در روز سه‏ شنبه،... و نیز از انس بن مالک است که پیغمبر(ص) روز دوشنبه مبعوث شد و خدیجه در پایان همان روز مسلمان شد و على (ع) در روز سه‏شنبه.

2.       صاحب فضل و قدر

فضل او مورد اتفاق است و قدرش مورد تردید نیست و او نخست کس است که به رسول خدا(ص) ایمان آورده و همه مالش را در راه آن حضرت خرج کرده و پیغمبر(ص) بسیار یاد او می‌کرد و او را می‌ستود و می‌فرمود: هیچ مالى چون مال او به من سود نبخشید و خدایش از او فرزندى‏ گرامى به وى روزى کرد و تا خدیجه زنده بود آن حضرت به احترام او زن دیگرى نگرفت.

3.       جایگاه حضرت خدیجه در بهشت‏

امام صادق(ع) فرمود: وقتى که خدیجه وفات کرد، حضرت‏ فاطمه(س) خودش را به پیامبر میچسباند و پیرامون او می‏چرخید و مى‏گفت: بابا! مادرم کجاست؟ و پیامبر نیز پاسخى نمى‏داد. ولى پیوسته فاطمه(س) مى‏گفت: بابا! مادرم کجاست؟ و پیامبر نمى‏دانست در پاسخ او چه بگوید. ناگهان جبرئیل فرود آمد و گفت: خدایت دستور مى‏دهد که به فاطمه سلام برسانى و بگویى که مادرت در قصبه‏اى است که گره‌هایش از طلا و ستونش از یاقوت سرخ مى‏باشد و در کنار "آسیه" همسر فرعون و "مریم" دختر عمران قرار دارد. حضرت فاطمه(س) نیز در پاسخ گفت: "ان اللَّه هو السّلام و منه السّلام و الیه السّلام". پیامبر در باره او فرمود: "خیر نساء الجنّة خدیجة بنت خویلد" یعنی بهترین زنان بهشت خدیجه دختر خویلد است.

4.       از مائده آسمانی تناول می‌کرد

براى خدیجه مانند مریم مائده آسمانى نازل مى‏شد. چنان که بخارى در صحیح خود از ابوهریره روایت کرده است که جبرئیل بر پیامبر نازل شد و ظرفى از بهشت آورد که طعام و شراب بهشتى بود و گفت: اى رسول خدا این مائده مال خدیجه است از طرف پروردگارش و من، به او سلام برسان و به او مژده بده به یک قصرى در بهشت که در آنجا سر و صدا و مشقت نیست.

5.       وفات ام‌المؤمنین؛ مصیبت بزرگ پیامبر(ص)

خدیجه نخستین زنى بود که به پیامبر ایمان آورد و نماز خواند در اسلام از روایت اخبار و احادیث وحى و نبوت است، بسیارى از زنان اسلام از او نقل اخبار طلوع اسلام را نمودند خدیجه با بذل احساسات و عواطف و کمک مادى خود اسلام را یارى کرد. خدیجه با این صفات عالى در آسمان زن ستاره درخشانى شد و چشم همه زنان به وجود او روشن بود و به اعتراف تمام فرق اسلامى یک رکن پیشرفت اسلام بر دوش خدیجه بود و در اثر خدمت و فداکارى او پیغمبر توفیق حاصل کرد و به همین جهت به حق لقب "ام المؤمنین" به خود گرفت.

به روایت ابن اسعد از حکیم بن حزام خدیجه(س) در ماه رمضان سال دهم نبوت وقتی شست و پنج سال داشت، وفات کرد. پیامبر(ص) شخصا پیکر آن حضرت را در "حجون" قبرستان مکه "جنه المعلی" دفن کرد.

این بود که درگذشت خدیجه براى پیامبر(ص) مصیبتى بزرگ بود زیرا خدیجه وزنه زندگى پیامبر خدا بود و به احترام او بسیارى به پیامبر احترام میکردند، یا متعرض او نمی‏شدند ولى پس از او در مقام قتل او بر آمدند خدیجه به دست پیامبر به خاک سپرده شد و رسول خدا خود در قبر خدیجه رفت و در حق او دعا کرد و طلب مغفرت نمود و او را در "حجون" قبرستان مکه "جنة المعلى" دفن کرد.

خدیجه بهترین انیس پیغمبر(ص) و قوی‏ترین مددکار روز سختى بود او در شدائد و دشواریهاى اسلام موجب تسلى خاطر پیغمبر گردید و از بذل مال خود دریغ نمیداشت و با آن قدرت مالى و شهرت مقامى که داشت با زجر و تهدید و تبعید شوهر ساخت و لذا رسول خدا بسیار او را دوست می‏داشت. عایشه مى‏گوید: هر وقت پیغمبر به یاد خدیجه مى‏افتاد ملول و محزون مى‏شد و براى او طلب مغفرت‏ میکرد.

دهم رمضان، سالروز وفات "مادر امت" حضرت خدیجه سلام‌الله علیها به محضر قائم آل محمد(ص) و مسلمان جهان تسلیت باد

منبع : نرم‌افزار گنجینه روایات، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی

پانوشت

در سومین روز از سال چهارم هجرت در خانه علی بن ابی‌طالب(ع) نوزادی پا به عرصه وجود گذاشت که نور وجودش قبل از آن خلق شده بود[1]؛ جدش اولین مخلوق خدا[2] و بهانه‌ای برای خلقت عالم[3] بود؛ مادرش دومین مخلوق خدا و پاره تن رسول‌الله[4] ؛ و پدرش تنها مولود کعبه، امیرالمؤمنین[5] ، صدیق و فاروق[6] و وصی پیامبر(ص) [7] بود.

این وجود مبارک که نامش را در آسمانها حسین نامیده بودند،ذخیره الهی بود برای اصلاح دین جدش که حدود نیم قرن بعد از رحلت حضرتش، ذبیح‌الله شد. قیام او بعد از قرن‌ها نه تنها شجاعت شیعیان را برانگیخته، بلکه در نزد غیرمسلمانان نیز مظهر تمایلات ضد استکباری است.

سوم شعبان سال‌روز میلاد باسعادت پاسدار دین خداست و از این رو در نظام جمهوری اسلامی ایران، این روز را روز پاسدار نامیده‌اند.

آن میلاد بر امت رسول‌الله(ص) و این تقارن بر پاسداران انقلاب و نظام اسلامی مبارک باد.

منابع:

3 - نرم‌افزار گنجینه روایات، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی به نقل از منابع مندرج در پانوشتها

پدر یا خونی است و پدر فرزندان خویش که از صُلب او به برآمده‌اند، یا معلم است و در جایگاه پدری قرار دارد. سیزدهم رجب سال‌روز میلاد مردی است که:

1.  پدر فرزندان رسول‌الله(ص) است. سادات فرزندان آن حضرت از طریق حضرت فاطمه زهرا(س) می‌باشند و لذا امیر مؤمنان حضرت علی(ع) پدر سادات است.

2. آن حضرت همسران دیگری نیز بعد از فاطمه زهرا(س) اختیار کرد که فرزاندنی داشتند و نسل آنان نیز فرزندان علی(ع) هستند و آن حضرت پدر خونی این گروه از امت اسلامی نیز هست.

3. مهم‌تر از همه، به فرموده پیامبر اعظم(ص)؛ حضرت علی(ع) حق پدری بر امت اسلام دارد.

و آن حضرت به عنوان یک انسان کامل دریای بی‌کران فضائل بوده است از جمله:

1.نورش قبل از خلقت آدم ابوالبشر خلق شده بود؛

2.نامش را در آسمانها، علی(ع) نهاده بودند؛

3.تنها مولود کعبه است؛

4.نزد پیامبر خدا(ص) تربیت شد؛

5.اول مسلمان بود ؛

6.چون هارون بود برای رسول‌الله(ص)؛

7.از آل عبا بود؛

8.درِ شهر علم بود؛

9.او با حق و حق با او بود؛

10.امیرالمؤمنین بود؛

11.صدیق و فاروق بود؛

12.آقای زاهدان روزگار بود؛

13.شدیدالسیاسه بود؛

14.همای رحمت و آیت خدا بود؛

15.شرافت نسبی داشت؛

16.خیبرشکن بود؛

17.سرچشمه علم فقه بود؛

18.از مردان بزرگ تاریخ انسانیت است که مفهوم و نظریه عدالت هستی و جهان را پایه‌ریزی کرد؛

19.وصی پیامبر(ص) بود؛

20.اولین شهید محراب بود؛

سیزده رجب سالروز میلاد حضرت علی(ع)، روز پدر مبارک باد

 پاورقی

رسول گرامی اسلام فرزند پسر در قید حیات نداشت و دشمنان طبق رسم جاهلیت،آن حضرت را ابتر می‌نامیدند. خداوند دختری که قبل از آفرینش زمین و آسمان‌ها نورش را خلق کرده بود[1]، به عنوان کوثر[2] به جهان بشریت عطا فرمود.رسول خدا(ص) در 28 صفر سال یازدهم هجری دار فانی را وداع گفت و دخترش فاطمه(س) به روایتی 75 روز و به روایتی 95 روز بعد، در صورتی که 18 سال داشت، به پدر ملحق گردید.حوریه انسیه که نزد .... متن کامل را از اینجا مشاهده فرمایید.

عوامل پیر استعمار وقتی که با نفوذ اطلاعاتی در جزیره‌العرب جریان انحرافی تکفیری وهابیت را بنا نهادند فکر نمی‌کردند دست‌پختشان امروز در ایجاد تفرقه در امت اسلامی این‌قدر موثر و موفق باشد.

متاسفانه امروز دنیای اسلام بر اثر بی‌کفایتی و وابستگی حکام خودفروخته اکثر کشورهای اسلامی از یک طرف و سیاستهای تفرقه‌افکنان استکبار جهانی به سرکردگی شیطان بزرگ و صهیونیسم جهانی از طرف دیگر، دچار تفرقه و تشتت شکننده می‌باشد.

آتشی که شیطان بزرگ در کشورهایی مثل عراق، افغانستان و لیبی با دخالت نظامی و پاشیدن تخم تروریسم برافروخته و زخمی که با حمایت از ترویسم تکفیری در سوریه و سایر کشورها ایجاد کرده و تفرقه و نفاقی که در کشورهایی مانند مصر به وجود آورده، آل سعود را تشویق به حمله نظامی به یمن نموده است.

آتش در افغانستان، عراق، سوریه، لیبی، یمن و سایر کشورهای اسلامی شعله‌ور است و عده‌ای کج‌فکر و تکفیری به نام خلافت اسلامی هیزم‌کش آتشند.

امروز دشمنان اسلام ناب محمدی(ص) یک‌زبانند و سران متحجر اکثر کشورهای اسلامی نیز خوش‌رقصی دشمن می‌کنند. در صورتی که به قول شاعر شیرین‌سخن ایرانی؛ در این وضعیت باید پریشانی اندیشه کنند. 

برو با دوستان آسوده بنشین

چوبینی در میان دشمنان جنگ

و گر بینی که با هم یک‌زبانند

کمان را زه کن و بر باره بر سنگ

و گر نه باید منتظر عذاب الهی باشند. کما این که پیامبر اعظم(ص) فرمود: الجَمَاعَةُ رَحمَةٌ وَ الفِرقَةُ عَذَاب یعنیوحدت مایه رحمت، و تفرقه موجب عذاب است. امروز وحدت میان امت اسلامی از هر زمان دیگر ضروری‌‌تر است. نهال وحدت را علمای دلسوز شیعه و سنی از سالها پیش کاشته‌اند و امروز جمهوری اسلامی ایران طلایه‌دار وحدت مسلمانان، بلکه مومنان به ادیان الهی است تا سعادت بشری در سایه این وحدت تامین شود.

در آستانه سالروز میلاد با سعادت ختمی مرتبت حضرت محمد مصطفی و رئیس مذهب اثنی‌عشری امام جعفر صادق علیهم السلام از درگاه خداوند استدعا می‌کنم رحمت وحدت را بر امت اسلامی نازل فرماید.

معاویه بن ابی سفیان با تبدیل خلافت غصبی به سلطنت، فرزند بوزینه‌بازش یزید را خلیفه بعد از خودش معرفی کرد. یزید که از فضل سیاست‌بازی پدرش حاصلی نبرده بود به جنگ با نوه پیامبر اسلام، امام حسین(ع) که با رد بیعت با یزید برای اصلاح امت جدش قیام کرده بود، برخاست و حادثه سال 60 هجری قمری کربلا را رقم زد.

در حادثه کربلا مردم کوفه هم‌چون زمان امام حسن مجتبی و امیر مومنان حضرت علی(علیهم السلام)، امام حسین(ع) را تنها گذاشتند و ظاهرا با شهادت آن حضرت و مردان لشکرش و به ارسات‌برده‌شدن آل‌الله، یزید پیروز جنگ شد.

هدف اصلی یزید؛ ازبین‌بردن اسلام ناب محمدی(ص) بود و البته زیر اهدافی نیز هم‌چون گرفتن بیعت از امام حسین(ع) و به انحراف‌کشاندن اسلام را داشت. در آن سو امام حسین(ع) هدفش از قیام، احیاء سنت جدش رسول‌الله(ص) و اصلاح امت آن حضرت بود.

امروز بعد از 1380 سال؛

1 - دین اسلام، دومین دین الهی(بعد از مسیحیت) است و طبق برآورد مراکز تحقیقاتی غرب، طی چند دهه آینده، اولین خواهد شد.

2 - قیام امام حسین(ع) نه تنها برای مسلمانان الگو و موتور محرکه است، بلکه آزادگان غیرمسلمان نیز در مبارزه به آن حضرت اقتدا می‌کنند.

3 - هرچند امروز داعشیان راه و رسم جنایت را از یزید آموخته‌اند و راه آن ملعون را طی می‌کنند، ولی حتی نامی از آن جنایتکار نمی‌برند.

4 - ... البته اگر جنایتکاران عبرت بیاموزند!