|
قائــــم 
| ||
|
مباهله(نفرین‌کردن یکدیگر) – به مناسبت 24 ذی‌الحجه(روز مباهله) جریان مباهله با نصارای نجران پس از جریان فتح مکه و گسترش و نیرومندی اسلام ، هیأتهای مختلفی برای بررسی اوضاع اسلام و مسلمانان به مدینه اعزام می‌شدند . از جمله این هیأتها گروهی از مسیحیان به سرپرستی ابوحارثه، کشیش بزرگ نجران بود که هنگام نماز عصر به مدینه رسیدند و بعد از نماز با رسول اکرم(ص) ملاقات و در باره عیسی مسیح(س) گفت‌وگو کردند . در جریان گفت‌و گو آیاتی از سوره آل عمران بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد و نصارا را به مباهله دعوت نمود . کشیش بزرگ نجران برای مباهله از رسول خدا(ص) وقت خواست و در نتیجه مشورت با یکدیگر تصمیم گرفتند اگر محمد(ص) با فرزندان و خاندان خود آمد از مباهله با او بپرهیزند ، و اگر با اصحاب و یارانش آمد با او مباهله کنند . در روز موعود پیامبر(ص)در حالی که دست علی(ع) را در دست داشت و حسن و حسین از جلو و فاطمه(علیها سلام) از پشت‌سر حرکت می‌کردند ، برای مباهله حاضر شدند . کشیش بزرگ نجران وقتی با خبر شد پیامبر(ص) با چه کسانی برای مباهله آمده است ، گفت : به خدا سوگند اگر به خاطر اندیشه پادشاه روم نبود ، هم اکنون مسلمان می‌شدم ، با او مصالحه کنید . نتیجه جریان مباهله کشیش بزرگ وقتی از حقانیت رسول اکرم(ص) مطمئن شد گفت : ای ابوالقاسم ما با تو مباهله نمی‌کنیم ولی مصالحه می‌کنیم و لذا طی صلحنامه‌ای با آن حضرت مصالحه کردند و صلحنامه را گرفته و بازگشتند . پیامهای نتیجه مباهله 1. آشکارشدن حقانیت و صداقت رسول خدا(ص) به عنوان خاتم پیامبران و رسولان الهی نزد مسیحیان نجرانی که آنان را از مباهله با حضرت و همراهانش منصرف کرد و در نتیجه مصالحه نمودند ؛ 2. آشکارشدن جایگاه والای اهل بیت(علی ، فاطمه ، حسن و حسین صلواه الله علیهم) نزد مسیحیان نجرانی و بلکه تاریخ آینده ؛ چرا که اگر رسول اکرم(ص) با غیر اهل بیت برای مباهله حاضر می‌شد، بلاشک مسیحیان به آن تن می‌دادند . ای کاش ؛ آنان که ادعای مسلمانی داشتند به مقدار مسیحیان به مناقب اهل بیت رسول خود(ص) که یکی از دو ثقل اکبر بودند پی می‌بردند و یا اگر پی برده بودند ، به قدر نجرانیها معترف می‌شدند تا بعد از رحلت حضرتش آن همه ظلم به اهل بیتش روا نمی‌داشتند .
پا‌نوشت : - فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبینَ (ال عمران - 61) هر گاه بعد از علم و دانشى که(در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: "بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آن گاه مباهله کنیم" ؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. - روایت معروف از پیامبر خدا(ص) که فرمود : إنّی تارک فیکم الثّقلین ألا إنّ أحدهما أکبر من الآخر کتاب اللَّه ممدود من السّماء إلى الأرض و عترتی أهل بیتی و إنّهما لن یفترقا حتّى یردا علیّ الحوض.(الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى،ص124) من دو چیز گرانبها میان شما باقى می‌گذارم. بدانید یکى از این دو از دیگرى بزرگتر است: کتاب خدا که از آسمان به سوى زمین کشیده شده، و عترتم که خاندان منند. این دو از یک دیگر جدا نمی‌شوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند. کتابنامه : 1. نرم‌افزار گنجینه روایات ، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی 2. نرم‌افزار جامع‌التفاسیر ، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی
[ دوشنبه 92/8/6 ] [ 6:0 صبح ] [ ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||