حضرت مجتبى علیه السّلام در نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت متولد شد. به روایت از جابر بن عبداللَّه: پس از این که حضرت امام حسن متولد شد مادرش حضرت زهراء(س) به على علیه السّلام فرمود: مولود جدید را نام‏گذارى کن امیر المؤمنین گفت من قبل از این که رسول خدا نامى از براى آن انتخاب کند مبادرت نمی‌کنم، حضرت رسول هم فرمود من منتظرم تا خداوند دستور نام‏گذارى او را بدهد.

خداوند متعال به جبرئیل وحی فرستاد براى محمد فرزندى متولد شده است اکنون در نزد او حاضر شوید و وى را به فرزندش تبریک بگوئید و به محمد اطلاع دهید که على ابن ابى طالب از تو به منزله هارون از موسى است، اکنون مولود جدیدت را به نام فرزند هارون اسم‏گذارى کنید. پس از این فرمان، جبرئیل از طرف خداوند به حضرت رسول پیام آورد، و گفت فرزند علی را با فرزند هارون همنام کن، پیغمبر فرمود: نام فرزند هارون چه بوده؟ جبرئیل عرض کرد: وى "شبر" نام داشته است، گفت: زبان من عربى است، عرض کرد: فرزندت را "حسن" نام بگذار.[1] حیات سراسر برکت امام حسن مجتبی(ع) مملو از معارف الهی است. در این مقال دو درس از آن حضرت بیان می‌شود:

1 - آداب غذا خوردن

امام حسن مجتبى علیه السلام فرمود: در هر سفره دوازده خصوصیت است که لازم است هر مسلمانى آنها را بداند:

اول) چهار چیز که لازم است: شناخت حلال و حرام، خرسندى، بسم اللَّه گفتن، شکرگزارى.

دوم) چهار عدد آن سنت است: شستن دستها قبل از غذا خوردن، تکیه بر طرف چپ بدن، با سه انگشت غذا خوردن، تمیز کردن انگشتان.

سوم) چهار عدد آن ادب و سنت است: غذا خوردن از آن چه نزد خود است، کوچک گرفتن لقمه، جویدن زیاد، کمتر نگاه کردن به صورت مردم.[2]

2 - دوستی با اهل بیت

منبع  : نرم‌افزار گنجینه روایات، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی

پانوشت