واقعه

ده سال از هجرت خاتم‌الانیباء(ص) گذشته و حضرتش به مکه مکرمه سفر نمود تا حج بگذارد و آداب حج‌گذاردن را به مسلمانان بیاموزد . سال آخر عمر پربرکت پیامبر اکرم(ص) بود و عطر سفر آخرت را استشمام فرموده بود و لذا این حج ، حجه‌الوداع بود .  حاجیان حج گذاشتند و در جوار رحمت للعالمین در مسیر بازگشت به اوطان خویش بودند . به غدیر خم ، اندکی مانده به جحفه در نزدیکی مدینه که رسیدند پیامبر خدا دستور توقف کاروان داد ؛ پیش‌رفتگان را فراخواند تا به توقفگاه برگردند و دستور تامل تا نرسیدگان به محل ، باز آیند  .

جمله همسفران که به گواهی تاریخ یکصد هزار نفر بودند بر محور نگین عالم خلقت حلقه زدند . رسول حق بر بلندای جهاز شتران قرار گرفت تا آخرین گام رسالت را در آخرین سفر حج بردارد .

 آخرین گام رسالت

یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرینَ (المائده - 67)

اى پیامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، کاملاً(به مردم) برسان! و اگر نکنى، رسالت او را انجام نداده‏اى! خداوند تو را از(خطرات احتمالى) مردم، نگاه مى‏دارد؛ و خداوند، جمعیّت کافران(لجوج) را هدایت نمى‏کند.

در غدیر خم یزدان گفت مر پیمبر را

کز پی کمال دین شو پذیره حیدر را (ملک‌الشعرای بهار)

آری ، حضرتش مأمور بود تا گام آخر رسالت را بردارد و "اکمال دین خدا" را ابلاغ نماید . اما آن رسالت چه بود که اگر  ابلاغ نمی‌شد ، رسالت الهی را انجام نداده بود ؟

هدف گام نهایی

الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی‏ وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً ... (المائده - 3)

امروز، دین شما را کامل کردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به عنوان آیین(جاودان) شما پذیرفتم ... .

راستی نعمت خدا که دین اسلام باشد ، چگونه کامل می‌شد ؟ یعنی رشدش تمام می‌شد و به قول امروزیها به آخر خط می‌رسید ؟ یا تنها راه رشد و استمرار افاضه الهی از جانب خداوند تعیین ‌می‌شد ؟

بی‌گمان منظور از اکمال ، نهایت رشد اسلام و باز ایستادن از رشد نبود ؛ بلکه آن رسالتی بود که اگر ابلاغ و اجرا نمی‌شد ، کمال دین تحقق پیدا نمی‌کرد .

در غدیر خم خطاب آمده ز حق بر مصطفی

تا علی را او ولی بر مهتر و کهتر کند(ملک‌الشعرای بهار)

این گونه بود که پیامبر خدا بر بلندای ایجادشده از جهاز شتران ، دست مولی‌الموحدین حضرت علی(ع) را گرفت و فرمود :

مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِیٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاه

هر کس که من مولای او هستم علی مولای او است . خدایا دوست بدار کسی را که با علی دوست است و دشمن بدار کسی را که با او دشمن است .

البته رسول گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) ابتدا از حاضران اقرار گرفت که از خودشان بر آنان اولی است . سپس مهم‌ترین پیام الهی را بیان فرمود .

علی(ع) کسیت ؟

این سوال پاسخ قطعی ندارد ، چراکه دانشمندان مسلمان و غیرمسلمان از معرفی کامل آن حضرت عاجز مانده‌اند . اما به قول شاعر:

آب دریا را اگر نتوان کشید

پس به قدر تشنگی باید چشید

بنا بر این به خود اجاز می‌دهم تا ؛ نه قطره‌ای ، بلکه به اندازه "نانوای" از صفات و ویژگیهای آن حضرت را ، آن هم به صورت محوری برشمارم و بس .

علی(ع) :

1.       نورش قبل از خلقت آدم ابوالبشر خلق شده بود ؛

2.       نامش را در ،آسمانها ، علی(ع) نهاده بودند ؛

3.       تنها مولود کعبه در عالم بشریت بود ؛

4.       نزد پیامبر خدا(ص) تربیت شد ؛

5.       اول مسلمان بود ؛

6.       چون هارون بود برای رسول‌الله(ص) ؛

7.       از آل عبا بود ؛

8.       باب شهر علم بود ؛

9.       او با حق و حق با او بود ؛

10.   امیرالمؤمنین بود ؛

11.   صدیق و فاروق بود ؛

12.   آقای زاهدان روزگار بود ؛

13.   شدیدالسیاسه بود ؛

14.   همای رحمت و آیت خدا بود ؛

15.   شرافت نسبی داشت ؛

16.   خیبرشکن بود ؛

17.   سرچشمه علم فقه بود ؛

18.   از مردان بزرگ تاریخ انسانیت است که مفهوم و نظریه عدالت هستی و جهان را پایه‌ریزی کرد ؛

19.   وصی پیامبر(ص) بود ؛

20.   اولین شهید محراب بود ؛

21.   ... .

آری ؛ این گونه بود که علی(ع) وصی رسول‌الله(ص) و جانشین وی شد تا پس از رحلت حضرتش خورشید ولایت و هدایت از طریق سلاله پاک آن حضرت بر سپهر بشریت بتابد و باب هدایت بشر الی‌الابد باز باشد و استمرار دین خدا تضمین .

والسلام

دهه امامت و ولایت بر همه مسلمانان مبارک باد

پی‌نوشت :