خداوند اولین چیزی که خلق کرد[i]، نوری بود که خود بهانه خلقت عالم شد[ii]. خالق هستی، آدم را آفرید و او را اولین ساکن زمین قرار داد. فرزندان آدم در سراسر گیتی گسترانیده شدند و خدا آخرین پیام‌آورش را مبعوث نمود تا هادی بشر باشد. از این آخرین پیام‌آور که نورش اولین مخلوق بود، فرزند پسری باقی نمانده بود و لذا دشمنان ابترش می‌خواندند.

بیستم جمادی‌الثانی سال دوم بعثت در شهر مکه و در خانه‌ای که فرشته وحی نازل می‌شد، از بطن اولین زن مسلمان، فرزندی به دنیا آمد که حوریه انسیه[iii] نام گرفت.

حوریه انسیه که «نور او قبل از خلقت حضرت آدم ابوالبشر(س) آفریده شده بود»؛ مادرِ پدر(ام ابیها) بود؛ پاره تن پیامبر(ص) بود[iv]؛ تنها هم‌شأن برای تنها مولود کعبه بوده است؛ تنها بانوی عالم خلقت است که یازده ستاره آسمان امامت و ولایت از وجود اویند؛ تنها بانوی آل عباست[v]؛ تنها مادری است که گیتی در انتظار ظهور مهدی او در گردش است؛ دوستداران او اهل بهشت و دشمنان ایشان اهل دوزخند[vi].آن مولود نزد خدای عز و جل نُه اسم داشت: فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، محدثه و زهرا (نقل از حضرت امام صادق(ع)).

قرن‌ها بعد در بیستم جمادی‌الثانی، در خمین مردی به دنیا آمد که روح‌الله نامیدندش. روح‌الله در اواخر قرن بیستم میلادی برای اصلاح دین جدش هم‌چون حضرت حسین بن علی(ع) قیام کرد. قیام او بی‌شک ستونهای ظلم و استکبار را در عصر خود به لرزه درآورد و انشاءالله موج آن تا ظهور مهدی فاطمه(عج) ادامه خواهد یافت.

در تقویم حکومتی که روح‌الله بنیانگزارش بود، بیستم جمادی‌الثانی را به احترام آن بانو و سرور زنان عالم، «روز زن» نامیدند.

سال‌روز میلاد آن مادر و این فرزند خلفش و روز زن بر همه مسلمانان عالم، به خصوص به همه زنان مسلمان، مبارک باد