محمد بن عبدالله صلوات الله و سلامه علیه که نور وجودش اولین مخلوق [1]خداوند و بهانه خلقت عالم بود[2]، در کره خاکی از جنس بشر[3]بود و لاجرم همچون هر ذی‌حیاتی طعم مرگ را درک می‌کرد[4]. بیست و هشتم صفر سال یازدهم هجرت بعد از بیست و سه سال انجام رسالت، جان مبارک آن حضرت را فرشته مرگ به اذن‌الله ستاند و عالم هستی و ماوراء آن را عزادار کرد. غم جانگاه مصیبتی که برای عالم بشریت و فرشتگان آسمان جز با جانشینی[5]امیر مؤمنان حضرت علی(ع) که از فردای آن مصیبت عظمی شروع شد التیام نمی‌یافت.

خداوند که رسالتش را 13 سال قبل از هجرت بر عهده آخرین پیامبرش گذاشته بود، اکمال دینش[6]را در 21 ذی‌الحجه سال دهم هجری قمری از زبان مبارک خاتم رسولانش ابلاغ فرمود و عنان هدایت بشر را به دست فرزند ابی طالب سپرد.

از بیست و نهم صفر سال یازدهم هجرت پسر ابی طالب حضرت علی(ع) هدایت امت رسول الله(ص) را عهده‌دار شد و آخرین مرحله حیات گیتی که از آن پس به بهانه ظهور فرزندی از نسل آن حضرت در چرخش است رقم خورد.

رسول مهربانیها که پیامبر رحمت بود از امتش پاداشی جز محبت ذی‌القربایش[7]را نمی‌خواست، در آخرین لحظات حیات مبارکش ذوی‌القربی را در کنار کتاب خدا در میان امتش باقی گذاشت[8].

مدعیان اسلام‌خواهی که در حیات رسول خدا(ص) بر ضد آن حضرت نیز شمشیر از نیام کشیده و جنگهای زیادی را بر جانشینش حضرت علی(ع) تحمیل و خونهای فراوانی از مسلمانان را به ناحق ریخته بودند، حتی حرمت سبط اکبر پیامبر(ص)، حضرت امام حسن مجتبی(ع) را نگه نداشتند و پس از ترو شخصیت آن حضرت، در سالروز رحلت جد گرامش به دست ایادی خود، ترور و شهیدش کردند.

فرزندان رسول اکرم(ص) که به عدد و نام برای امامت و هدایت امتش معرفی شده بودند، از تیغ ظلم و تعدی بازماندگان جهالت و تحجر مصون نبودند و یکی پس از دیگری مورد ستم مدعیان اسلام‌خواهی و خلافت واقع شده و به شهادت رسیدند. از امام حسن مجتبی(ع) که به دست ایادی معاویه بن ابی سفیان به شهادت رسید، تا امام حسین(ع) که به همراه یارانش در کربلا به دست یزید بن معاویه(لعنت الله) شهید و خاندانش به اسارت برده شدند، تا حضرت امام رضا(ع) که 30 صفر 203 هجری قمری به دست مامون عباسی ترور و شهید شد.

28 صفر سالروز رحلت جانسوز پیامبر رحمت(ص)و شهادت حضرات امام حسن مجتبی(ع)و 30 صفر سالروز شهادت حضرت امام رضا(ع)بر محبان درگاهشان تسلیت و 29 صفر سالروز شروع امامت حضرت علی(ع)گرامی باد

منابع :

1.     جعفریان رسول ، تاریخ سیاسی اسلام ، ج 2 ، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، چاپ دوم/پائیز 1369

2.     طبیبیان حسین ، امام علی از دیدگاه ابن ابی‌الحدید ، انتشارات کعبه دل ، چاپ دوم/1390

3.     نرم‌افزار گنجینه روایات ، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی

پانوشت

[1] - قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): أَوَّلُ مَا خَلَقَ اللَّهُ نُورِی(بحارالأنوار، ج‏25،ص 22(

[2] - لَوْلَاکَ مَا خَلَقْتُ الْأَفْلَاکَ مَنْ أَحَبَّکَ أَحْبَبْتُهُ وَ مَنْ أَبْغَضَکَ أَبْغَضْتُه ... .(بحارالانوار ، ج 54) محمد خاتم انبیا را درود     که عالم گرفته از وجودش وجود

[3] - قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحى‏ إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً (الکهف: 110(

 بگو: «من فقط بشرى هستم مثل شما؛ (امتیازم این است که) به من وحى مى‏شود که تنها معبودتان معبود یگانه است؛ پس هر که به لقاى پروردگارش امید دارد، باید کارى شایسته انجام دهد، و هیچ کس را در عبادت پروردگارش شریک نکند!

[4] - کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ و ... .(آل‏عمران: 185) هر کسى مرگ را مى‏چشد و ... .

[5] - ابن ابی‌الحدید : ما شک نداریم که علی(ع) وصی رسول الله(ص) بوده است . اگر چه عده‌ای که در نزد ما منسوب به عناد و لجبازی می‌باشند با آن مخالفت می‌کنند" .

[6] - الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی‏ وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً ... (المائده – 3(

امروز، دین شما را کامل کردم؛ و نعمت خود را بر شما تمام نمودم؛ و اسلام را به عنوان آیین(جاودان) شما پذیرفتم ... .

[7] - مفسّران شیعه و سنّى مانند طبرى، با الهام از روایات،]در تفسیر آیه شریفه وَ ءَاتِ ذَا الْقُرْبىَ حَقَّهُ وَ الْمِسْکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ لَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا(الاسرا-26)[مى‏نویسند: امام سجاد علیه السلام در دوران اسارت وقتى همراه قافله اسرا به شام رسید، در مقام محاجّه با آنان که اسراى اهل بیت را بى‏دین و خارجى مى‏خواندند، با استناد به این آیه فرمودند: مراد از «ذَا الْقُرْبى‏» ما هستیم!

[8] - روایت معروف از پیامبر خدا(ص) که فرمود : إنّی تارک فیکم الثّقلین ألا إنّ أحدهما أکبر من الآخر کتاب اللَّه ممدود من السّماء إلى الأرض و عترتی أهل بیتی و إنّهما لن یفترقا حتّى یردا علیّ الحوض.(الحکم الزاهرة با ترجمه انصارى،ص124(

من دو چیز گرانبها میان شما باقى مى‏گذارم. بدانید یکى از این دو از دیگرى بزرگتر است: کتاب خدا که از آسمان به سوى زمین کشیده شده، و عترتم که خاندان منند. این دو از یک دیگر جدا نمى‏شوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند.