هنوز هم شاید با شنیدن کلمه "درویش" قیافه مردی که کشکولی بر گردن و طبرزینی در دست دارد را تصور می‌کنیم.کما این که با شنیدن واژه صوفی، مردی که دنیا را ترک کرده و فقط به عبادت مشغول است به ذهن متبادر می‌شود. اما امروز زمان پیچیده شده است. آن‌چه از آشکار و نهان فرقه‌های رنگارنگ با تکیه بر دین الهی یا دین بشری به دست می‌آید؛ دنیاخواهی، بدعت در دین و شریعت و آلت‌دست‌ سیاست‌بازان بودن است و بس. البته فراموش نکنیم که سیاست ایجاد و هدایت فرقه‌ها در دستگاه‌های اطلاعاتی اجانب تدبیر می‌شود.

شاید هنوز هم هستند مریدانی با تکیه بر صوفی‌گری و درویش‌مسلکی که آلوده سیاست‌بازی نشده و رقص سماءشان با ساز دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا، انگلیس یا صهیونیستها کوک نگردیده است. در این صورت وقت مغتنم است تا به چند توصیه و پیشنهاد توجه نمایند:

1 – از اختلاف در دین بپرهیزید و فرقه فرقه نشوید. زیرا که امیر مؤمنان حضرت علی(ع) که مدعی اقتداء به آن حضرت هستید فرمود:

فَإِیَّاکُمْ وَ التَّلَوُّنَ‏ فِی دِینِ اللَّهِ فَإِنَّ جَمَاعَةً فِیمَا تَکْرَهُونَ مِنَ الْحَقِّ خَیْرٌ مِنْ فُرْقَةٍفِیمَا تُحِبُّونَ مِنَ الْبَاطِلِ وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ یُعْطِ أَحَداً بِفُرْقَةٍ خَیْراً مِمَّنْ مَضَى وَ لَا مِمَّنْ بَقِی‏.

 از چندرنگی و اختلاف در دین خدا بپرهیزید، زیرا یکپارچگی در آنچه حق است ولی شما آن را ناخوش می‌دارید، از پراکندگی در آنچه باطل است اما خوشایند شما می‌باشد، بهتر است. خدای سبحان به هیچ یک از گذشتگان و باقی‌ماندگان بر اثر تفرقه و جدایی خیر و خوبی عطا نکرده است.

2 – همه آنان که خود را مرید یک فرقه متصوفه و درویشی می‌دانند، با نگاهی بدون تعصب به چند و چون پیدایش، رشد و گذران فرقه و قطب آن، تکلیف خویش را بیابند. یا وابستگی فرقه متبوع به سیاست "تفرقه بیانداز و حکومت کن" استعمار پی می‌برند که تکلیف روشن است و تبری رسمی و جدی را می‌طلبد، یا به انجام روشنی دست نمی‌یابند که باز هم عمل به سفارش مقتدای اعظم خویش امام علی(ع) مورد رضایت خداوند و سعادت دنیوی و اخروی خواهد بود انشاءالله. والسلام علی من التبع الهدی