روایت شده است که عمرو بن عاص به معاویه گفت: حسن بن على مردى‏ است با حیا و هنگامى که بر فراز منبر برود و مردم با تندى به او نگاه کنند، خجل گردیده و کلامش را قطع میکند. پس اجازه بده او به منبر برود. معاویه، خطاب به امام حسن- علیه السّلام- گفت: اى ابا محمّد! برو منبر و ما را موعظه کن.

حضرت، منبر رفت و حمد و ثناى خداى را به جا آورد و بر جدّش درود فرستاد و سپس فرمود: اى مردم! هر کس مرا شناخته که شناخته و هر کس مرا نمیشناسد پس بداند که من حسن فرزند على، فرزند بانوى زنان عالم فاطمه دختر رسول خدا، فرزند رسول خدا، فرزند نبى خدا، فرزند سراج منیر، فرزند بشیر نذیر، فرزند رحمة للعالمین، فرزند کسى که بر جنّ و انس بر انگیخته شده، فرزند بهترین مردمان بعد از رسول خدا، فرزند صاحب فضائل، فرزند صاحب معجزات و دلایل، فرزند امیر مؤمنان هستم. و من کسى هستم که از حقّم باز داشته شده‏‌ام. من و برادرم، دو آقاى جوانان اهل بهشت هستیم و من زاده رکن و مقامم و من زاده مکّه و منى، مشعر و عرفاتم.

معاویه، خشمگین شد و گفت: این مطالب را رها کن و در توصیف خرما سخن بگو! حضرت فرمود: باد آن را بارور میکند و گرما میرساندش و سرماى شب، آن را مرغوب میکند. سپس به کلام سابقش برگشته و فرمود: من زاده شفیع و مطاعم، من فرزند کسى هستم که ملائکه در کنار او جنگ کرده‏‌اند. من پسر کسى هستم که قریش در مقابل او سر فرود آوردند. و من پسر امام مردم و زاده رسول خدا- صلّى اللَّه علیه و آله- هستم.

در این هنگام، معاویه از آشوب مردم ترسید و گفت: اى ابا محمّد! بس است! از منبر پایین بیا، آنچه بیان کردى براى ما کافى است.

آن گاه حضرت از منبر پایین آمد. معاویه گفت: گمان کردم مى‏خواهى خلیفه شوى، تو را چه به خلافت!!! امام فرمود: خلیفه، کسى است که عمل به کتاب خدا و سنّت پیامبرش نماید،

نه کسى که ظلم کند و تعطیل سنّت پیامبر نماید و دنیا را پدر و مادر خویش گیرد.(جلوه‏هاى اعجاز معصومین علیهم السلام، ص: 188 و 189)

پانزدهم رمضان سالروز میلاد مام حسن(ع) مبارک باد

روایت شده است که عمرو بن عاص به معاویه گفت: حسن بن على مردى‏ است با حیا و هنگامى که بر فراز منبر برود و مردم با تندى به او نگاه کنند، خجل گردیده و کلامش را قطع می‌کند. پس اجازه بده او به منبر برود. معاویه، خطاب به امام حسن- علیه السّلام- گفت: اى ابا محمّد! برو منبر و ما را موعظه کن.

حضرت، منبر رفت و حمد و ثناى خداى را به جا آورد و بر جدّش درود فرستاد و سپس فرمود: اى مردم! هر کس مرا شناخته که شناخته و هر کس مرا نمی‌ى‏شناسد پس بداند که من حسن فرزند على، فرزند بانوى زنان عالم فاطمه دختر رسول خدا، فرزند رسول خدا، فرزند نبى خدا، فرزند سراج منیر، فرزند بشیر نذیر، فرزند رحمة للعالمین، فرزند کسى که بر جنّ و انس بر انگیخته شده، فرزند بهترین مردمان بعد از رسول خدا، فرزند صاحب فضائل، فرزند صاحب معجزات و دلایل، فرزند امیر مؤمنان هستم. و من کسى هستم که از حقّم باز داشته شده‏‌ام. من و برادرم، دو آقاى جوانان اهل بهشت هستیم و من زاده رکن و مقامم و من زاده مکّه و مِنى، مشعر و عرفاتم.

معاویه، خشمگین شد و گفت: این مطالب را رها کن و در توصیف خرما سخن بگو! حضرت فرمود: باد آن را بارور می‌کند و گرما می‌رساندش و سرماى شب، آن را مرغوب مى‏‌کند. سپس به کلام سابقش برگشته و فرمود: من زاده شفیع و مطاعم، من فرزند کسى هستم که ملائکه در کنار او جنگ کرده‏‌اند. من پسر کسى هستم که قریش در مقابل او سر فرود آوردند. و من پسر امام مردم و زاده رسول خدا- صلّى اللَّه علیه و آله- هستم.

در این هنگام، معاویه از آشوب مردم ترسید و گفت: اى ابا محمّد! بس است! از منبر پایین بیا، آنچه بیان کردى براى ما کافى است.

آن گاه حضرت از منبر پایین آمد. معاویه گفت: گمان کردم مى‏خواهى خلیفه شوى، تو را چه به خلافت!!! امام فرمود: خلیفه، کسى است که عمل به کتاب خدا و سنّت پیامبرش نماید، نه کسى که ظلم کند و تعطیل سنّت پیامبر نماید و دنیا را پدر و مادر خویش گیرد.(جلوه‏‌هاى اعجاز معصومین علیهم السلام، صص 188 و 189)

پانزدهم رمضان سال‌روز میلاد کریم اهل بیت، امام حسن(ع) مبارک باد

داعش بن یزید بن معاویه

معاویه[1] بن ابوسفیان که قبل از اسلام‌آوردن در چند جنگ بر ضد پیامبر گرامی اسلام شرکت داشت و علی‌الظاهر می‌بایست امیرالمومنین حضرت علی(ع) را به عنوان خلیفه چهارم قبول می‌داشت و از او پیروی می‌کرد، بر ضد حضرتش خروج و جنگهایی را تحمیل نمود که باعث کشته‌شدن تعداد زیادی از مسلمانان شد. معاویه که با حیله و نیرنگ، صلح را بر سبط اکبر رسول اعظم(ص) - حضرت امام حسن(ع) - تحمیل کرد ولی بر مفاد صلحنامه پابند نبود، پسرش یزید را به جای خود به سریر خلافت مسلمین نشاند.

یزید بن معاویه که بر خلاف پدرش حتی تظاهر به اسلام نیز نمی‌کرد و علنا حرمت الهی را می‌شکست و اشتهار به شرابخواری و بوزینه‌بازی داشت، نوه رسول خدا(ص) - امام حسین(ع) - را تکفیر کرد و بلاشک فجیع‌ترین حادثه تاریخ بشریت را در کربلا رقم زد.

چند سالی است فرقه‌ای ظاهرالصلاح در کشورهای اسلامی، مسلمانان را تکفیر می‌کند، جان آنان را می‌ستاند و سرهاشان را از تن جدا می‌نماید و به تبلیغ رفتار سبعانه خود می‌پردازد. این فرقه اخیرا اعلام خلافت اسلامی کرده و مسلمانان جهان را به بیعت با خلیفه خودخوانده فرا خوانده است.

با نگاهی گذرا به اعمال ضد بشری فرقه داعش که ادعای خلافت اسلامی دارد و نیم‌نگاهی به رفتار وحشیانه یزید بن معاویه مشابهت‌های فراوان دو جریان آشکار می‌شود. از جمله:| + ادامه مطلب